27 آبان 1398
یکی از مسایلی که در آن زمان [سال 1357] درباره اقامت امام خمینی مطرح بود، این بود که معمولاً چون ویزای فرانسه سه ماهه بود، با توجه به روابط تجاری و اقتصادی فرانسه با ایران، احتمال داده می‌شد فرانسه بر اثر فشار رژیم شاه، بعد از اتمام سه ماه اقامت امام، با ماندن ایشان در فرانسه موافقت نکند؛ بر همین اساس، به فکر افتادیم که با بعضی از سران کشورها... مذاکره کنیم تا اگر فرانسه برای خروج امام فشار آورد امام به آن کشور مهاجرت کنند..
در همان زمان قرار شد من و آقای غرضی نیز به لیبی برویم و با قذافی در این باره وارد مذاکره بشویم. به همین دلیل با سفارت لیبی در پاریس تماس گرفتیم و بعد از طریق ارتباطاتی که داشتیم، با وزیر خارجه لیبی تماس گرفتیم و با هماهنگی قبلی به لیبی رفتیم. در آن‌جا ابتدا با احمد شحاطه، وزیر خارجه وقت، ملاقات کردیم و پس از آن قرار شد با قذافی ملاقات داشته باشیم. حدود هشت روز در آن‌جا ماندیم. وقتی دیدیم که برای ملاقات... ما را سر می‌دوانند و امروز و فردا می‌کنند، احساس کردیم ماندن ما بی‌نتیجه است و به این ترتیب فقط زمان را از دست می‌دهیم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم برگردیم. وقتی به فرودگاه رفتیم. به ما گفتند که فذافی وقت ملاقات داده... چون از گذشته به دلیل مفقود شدن امام موسی‌صدر، به دولت لیبی مظنون بودیم، ترسیدیم که نکند در راه بازگشت از فرودگاه، ما را سربه نیست کنند. به هر حال برگشتیم و یک‌سره ما را به کاخ قذافی بردند. کاخ در داخل یک پادگان قرار داشت...
وارد کاخ که شدیم، بلافاصله به اتاق ملاقات آمد. ما به وی توضیح دادیم که امام از شخصیت‌های برجسته اسلامی هستند و علیه شاه مبارزه می‌کنند و چون احتمال دارد که دولت فرانسه در پایان سه ماه اقامت، فشار بیاورد که ایشان آن‌جا را ترک کنند، اگر شما موافقت کنید، ایشان به لیبی بیایند و در این‌جا اقامت نمایند. قذافی... گفت: «برای انجام هرگونه کمکی آمادگی دارم...»
ما از برخورد قذافی خوشحال شدیم و بلافاصله به پاریس برگشتیم.
در پاریس، در همان اتاق کوچکی که امام اقامت داشتند، خدمت ایشان رسیدیم. گزارش سفر و گفت‌وگوهایی را که با قذافی داشتیم به عرض ایشان رساندیم. برخلاف انتظار که فکر می‌کردیم امام خوشحال شوند، تأملی کردند و فرمودند: «قذافی شایسته اعتماد نیست.» و جمله‌ای اضافه فرمودند که دقیقاً آن جمله را به یاد ندارم؛ اما مضمونش این بود که با طناب قذافی نمی‌شود به داخل چاه رفت.
خوشبختانه با اوج‌گیری جریان مبارزات و نفوذی که امام پیدا کرده بودند، فرانسوی‌ها اصلاً بحث تمدید اقامت ایشان را مطرح نکردند.
منبع: خاطرات علی جنتی. تدوین: سعید فخرزاده. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی. 1381. صص 156 تا 158.
تعداد بازدید: 1019
