05 اسفند 1397
الهام صالح
در تاریخ 19 دی 1356، مردم ایران و به ویژه اهالی قم در اعتراض به انتشار مقاله توهین‌آمیز «ایران و استعمار سرخ و سیاه» دست به تظاهرات زدند. تعدادی از شرکت‌کنندگان در تظاهرات قم در این روز توسط ماموران شاه، شهید و زخمی شدند. 40 روز پس از این اتفاقات، مردم تبریز به راهپیمایی پرداختند، اما ماموران آنها را نیز به خاک و خون کشیدند. این وقایع، موضوع برخی از پیام‌ها و سخنرانی‌های امام خمینی(ره) در اسفند 1356 و فروردین 1357 بود.
امام خمینی(ره) در تاریخ 8 اسفند 1356 به مناسبت حوادث خونین تبریز در چهلم شهدای 19 دی، پیامی را برای اهالی آذربایجان صادر کردند: «سلام بر اهالی شجاع و متدین آذربایجان عزیز! درود بر مردان برومند و جوانان غیرتمند تبریز! درود بر مردانی که در مقابل دودمان بسیار خطرناک پهلوی قیام کردند و با فریاد «مرگ بر شاه» خط بطلان بر گزافه‌گویی‌های او کشیدند! زنده باشند مردم مجاهد عزیز تبریز، که با نهضت عظیم خود مشت محکم بر دهان یاوه‌گویانی زدند که با بوق‌های تبلیغاتی انقلاب خونین استعمار را که ملت شریف ایران با آن صددرصد مخالف است «انقلاب سفید شاه و ملت» می‌نامند و این نوکر اجانب و خودباخته مستعمِرین را نجات‌دهنده کشور می‌شمارند.»[1]
ایشان افزودند: «مردَکی نجات‌دهنده کشور است که مخازن بزرگ ثروت این ملت مظلوم را دو دستی تقدیم اجانب نموده، و آن پول ناچیز را که می‌گیرد تقدیم می‌کند و در مقابل، آهن‌پاره‌هایی می‌گیرد که هیچ دردی از ملت دوا نمی‌کند! آن شخصی نجات‌دهنده است که با مصونیت دادن اتباع اجانب، کشور را از حیثیت ساقط و به شکل مستعمره عقب‌افتاده درآورده است! مردَکی حافظ آزادی ملت است که در سرتاسر کشور، احدی را حق یک کلمه حق‌گویی و انتقاد نمی‌دهد و پلیس ننگینش بر سر این ملت مظلوم سایه افکنده! شاهی عدالت‌گستر است که در هر چند گاهی، با قتل‌عام، ملتی را به عزا می‌نشاند!»[2]
امام خمینی(ره) در این پیام، ضمن نوید پیروزی به مردم، تاریخ مبارزات مردم آذربایجان را در مبارزه با استبداد و خاتمه دادن به خودکامگی در صدر مشروطیت یادآور شدند و درباره استبداد حکومت پهلوی نوشتند: «استبداد محمدرضاخان پهلوی و پدر روسیاهش روی سلاطین مستبد را سفید کرد. تاریخ ایران به یاد ندارد این چنین سفاکی و قتل‌عام پی‌در‌پی را که به دست این یاغی سفاک انجام می‌گیرد. تاریخ مشروطیت به یاد ندارد این چنین مجلس سنا و شورا را که اهالی محترم متدین آذربایجان را مشتی اوباش و بی‌دین معرفی کنند؛ از مجلسی که دست‌نشانده شاه است بیش از این توقع نیست.»[3]
ایشان درباره فریبکاری‌ها، ظاهرسازی‌ها و عوام‌فریبی‌های حکومت پهلوی فرمودند: «اکنون بعد از آن همه کشتار و جنایات تبریز و آن همه خون‌خواری‌های شاه، مشتی سازمانی را با کارگران مجبور با سرنیزه، در گوشه و کنار کشور به راه انداخته تا با عربده کشیدن و به نفع دستگاه جنایت و خیانت تظاهرات به راه انداختن، می‌خواهند لکه‌های ننگ را از سر و صورت این مستبد خون‌خوار شست‌‌وشو کنند؛ غافل از آنکه با آب زمزم و کوثر هم محو نخواهد شد. تاریخ، رنج‌های ملت و ستمکاری و جنایات این پدر و پسر را ضبط کرده و در فرصتی منتشر خواهد کرد.»[4]
امام خمینی(ره) در بخش دیگری از پیامشان، محو شدن حکومت پهلوی را به مردم آذربایجان نوید دادند: «با خواست خداوند قهار، اکنون در تمام کشور صداهای ضد شاهی و ضد رژیمی بلند است، و بلندتر خواهد شد؛ و پرچم اسلام بر دوش روحانیون ارجمند، برای انتقام از این ضحاک زمان، به اهتزار درخواهد آمد؛ و ملت اسلام – یک‌دل و یک‌جهت – به پاس از مکتب حیات‌بخش قرآن، آثار این رژیم ضد اسلامی... را محو خواهد کرد.»[5]
امام(ره) به مردم آذربایجان یادآور شدند که در قیام علیه حکومت پهلوی، تنها نیستند و مردم همه شهرهای ایران آنها را در این مبارزه یاری می‌کنند: «اهالی معظم و عزیز آذربایجان – ایدهم‌الله تعالی – بدانند که در این راه حق و استقلال و آزادی‌طلبی و در حمایت از قرآن کریم تنها نیستند؛ شهرهای بزرگ چون شیراز، اصفهان، اهواز و دیگر شهرها و مقدم از همه قم مرکز روحانیت و پایگاه حضرت صادق – سلام‌الله علیه – و تهران بزرگ با آنها هم‌صدا و هم‌مقصد، و همه و همه در بیزاری از دودمان پهلوی شریک شمایند. امروز شعارها در کوچه و برزن هر شهر و هر ده، «مرگ بر شاه» است و هر چه عمال کثیف کوشش می‌کنند که جنایات را از مرکز اصلی که شاه است منحرف و به دولت یا ماموران متوجه کنند، کسی نیست که باور کند.»[6]
امام خمینی(ره) در 4 فروردین 1357 نیز به مناسبت اربعین شهدای تبریز، پیامی را صادر کردند که مخاطب آن همه مردم ایران بودند. امام(ره) در این پیام هم ابراز ناراحتی و هم ابراز امیدواری کردند: «ما از این جنایات پی‌در‌پی و کشتار وحشیانه ناراحت و در عین حال امید داریم. ناراحتی برای آنکه جوانان رشید روحانی و دانشگاهی و بازاری و سایر طبقات را که امید برای آتیه کشور هستند از دست داده‌ایم و می‌دهیم؛ و امیدواریم؛ چون می‌بینیم این جنایات شاهانه و این کشتار وحشیانه نتوانست و نمی‌تواند نهضت این ملت بیدار به‌پا خاسته را به سستی گرایاند؛ هر چه جنایت و قتل افزایش یافت ملت در اراده آهنین خود قوی‌تر و مستحکم‌تر شد.»[7]
ایشان همچنین فرمودند: «کشتار بی‌رحمانه قم، ایران را به هیجان درآورد و تبریز عزیز را به قیام همگانی مردانه در قبال ظلم و بیدادگری کشاند، و کشتار دسته‌جمعی تبریز، ملت غیور ایران را چنان تکان داد که در آستانه انفجار است. انفجاری که دست اجانب را به خواست خدای تعالی برای همیشه قطع کند؛ انفجاری که انتقام مظلومان را از شاه بگیرد و دومان سیاه‌روی پهلوی را برای همیشه از تاریخ ایران محو کند و این ننگ را از صفحه آن بزداید.»[8]
امام خمینی(ره) در بخشی از پیام خود، درباره این موضوع سخن گفتند که جنایت‌های شاه، نشانه وحشت‌زدگی و از دست دادن اعتدال اعصاب اوست و از مردم خواستند تا وحدت خود را حفظ کنند: «اکنون لازم است وحدت کلمه خود را – که بحمدالله حاصل است – با کمال جدیت حفظ کنید و صفوف خود را در زیر پرچم عدالت‌پرور اسلام فشرده کنید. و لازم است تمام جناح‌ها که در پیشرفت مکتب رهایی‌بخش اسلام در تکاپو هستند به هم بپیوندند، و با شعار واحد که شعار اسلام و قرآن است هم‌صدا شوند...»[9]
امام(ره) از مردم خواستند تا حکومت پهلوی را رسوا سازند: «لازم است این بوق‌های تبلیغاتی شاه و دست‌نشاندگان بی‌آبرویش را هر چه بیشتر رسوا و افتضاح آن را آشکارتر کنید؛ چه بوق‌هایی که پنجاه سال است برای جازدن دودمان خیانتکار پهلوی به جای خدمت به وطن که در این چند روز به اوج خود رساندند، و اشخاصی از خدا بی‌خبر به مداحی پرداختند که هم خود و هم ملت به دروغ آن آگاهند؛ و چه بوق‌هایی که شاه معلوم‌الحال را به اسلام‌خواهی و عدالت‌پروری معرفی می‌کنند...»[10]
ایشان در پیامشان علاوه بر کشتارهای ماموران شاه به مشکلات دیگر ایران هم اشاره کردند: «مصیبت‌های ما تنها کشتارهای وحشیانه پی در پی به امر شاه نیست؛ اخیرا باز در صدد خریدن اسلحه به مقدار سرسام‌آور و کشتی‌های متعدد است، و تا یک قطره نقت داریم و یا مخازنی که مورد احتیاج اجانب است، خرید این آهن‌پاره‌ها که به هیچ درد ملت نمی‌خورد جریان دارد؛ و تا این کابوس خطرناک بر سر این کشور سایه افکنده، بدبختی دنبال بدبختی برای این ملت مظلوم امری عادی است.»[11]
امام(ره) از پیشروی اسرائیل در خاک لبنان به عنوان یکی دیگر از مصیبت‌های بزرگ مسلمانان نام بردند: «از مصیبت‌های بزرگ مسلمین، قضیه اسرائیل تجاوزکار است که اکنون با مسلمین در حال جنگ و مشغول پیشروی در خاک لبنان است، و از طرف شاه برخوردار از کمک است و دوَل اسلامی غالبا در این امر مهم حیاتی بی‌تفاوت هستند؛ غافل از آنکه اگر در این پیشروی‌ها خدای نخواسته توفیق پیدا کند، با سایر کشورها به همین نحو رفتار خواهد کرد.»[12]
[1] صحیفه امام، جلد سوم، ص 353.
[2] همان، ص 353.
[3] همان، ص 354.
[4] همان، ص 354.
[5] همان، ص 355.
[6] همان، ص 355.
[7] همان، ص 359.
[8] همان، ص 359 و 360.
[9] همان، ص 360.
[10] همان، ص 361.
[11] همان، ص 361.
[12] همان، ص 361.
تعداد بازدید: 1862
