06 دی 1397
به انتخاب: مرجان مهدی‌پور
نزار قبانی سال 1923 در محله‌ای قدیمی در دمشق به دنیا آمد. پس از فارغ‌التحصیلی در رشته حقوق از دانشکده دمشق، به استخدام وزارت خارجه سوریه درآمد. وی به عنوان دیپلمات به کشورهای مصر، انگلستان، لبنان، فرانسه و چین سفر کرد.
سرودن شعر را از سنین پایین آغاز کرد و اولین دفتر شعر خود را در دوره دانشجویی با هزینه شخصی چاپ و منتشر کرد.
سرودن شعر از علایق وی بود. سال 1966 شغل دولتی را رها کرده و سپس به لبنان رفت و در بیروت با تأسیس یک انتشاراتی آثار خود را منتشر ساخت. مضمون اشعار او تا سال 1967 عاشقانه بود اما با شکست کشورهای عربی از اسرائیل، به سرون شعر سیاسی روی آورد. «هوامش علی دفتر النکسه» مشهورترین شعر سیاسی اوست.
سال 1982 م همسرش بلقیس در انفجار سفارتخانه عراق در لبنان کشته شد و قبانی «قصیده بلقیس» را در سوگ همسرش سرود.
نزار قبانی 50 مجموعه شعر دارد، علاوه بر آن آثار نثر او مانند کتابهای «قصی مع‌الشعر» و «ماهوالشعر» نیز به تأثیرگذاری شعر اوست. قبانی پس از مرگ همسرش مقیم لندن شد و در سال 1998 م بر اثر بیماری قلبی درگذشت.[1]
شعر «انقلاب ایران» از اشعار این شاعر مشهور است.
انقلاب ایران
درخت‌های بادام باغ‌های شیراز شکوفه دادند
و ستمدیدگان
روزه‌ی خود را شکستند
ایرانیان
کسری را
نابود کردند
پس از خشمی توفانی
بتها را
به لرزه درآوردند
شیعه و سنی
گرسنه و تشنه
زنجیرها را شکستند
و لگام‌ها را گسستند
«شاه مصر»
بر «شاه ایران» می‌گرید
و اسوان،[2] پناهگاه یتیمان است
[آیت‌الله] خمینی
قدرت خدایی را همچون شمشیری بران در دست
دائماً
سرود پیامبر و اسلام را
بر لب دارد.
و این‌گونه است که دین به آفرینش مداوم
و به انقلاب و قیام بدل می‌شود.[3]
[1]. بیدج، موسی. مقاومت و پایداری در شعر عرب، از آغاز تا امروز. تهران: بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس. 1389. صص 141 – 142.
[2]. اسوان شهری در جنوب کشور مصر است.
[3]. شعر و شعار. حوزه‌هنری سازمان تبلیغات اسلامی استان آذربایجان غربی (واحد ادبیات)، زمستان 1384، صص 54 – 55.
تعداد بازدید: 1011
