گفت‌و‌گو/خبر

مصاحبه با تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا)

به نام خدا مصاحبه شونده: تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا) تاریخ مصاحبه: 29 جولای 1986[7 مرداد 1365] مصاحبه‌کننده: ویلیام بِر[1]                                                          مکان: سان فرانسیسکو مترجم: ناتالی حقوردیان £ مصاحبه ذیل را ویلیام بِر با تئودور ال. الیوت در سانفرانسیسکو، کالیفرنیا، در تاریخ 29 جولای 1986 [7 مرداد ماه 1365] انجام داده است. این مصاحبه بخشی از مجموعه مصاحبه‌هایی است که دفتر تحقیقات تاریخ شفاهی دانشگاه کلمبیا و بنیاد مطالعات ایران انجام داده‌اند.   بخش چهارم £ در سال 1965 [1344]، آرمین مایر، سفیر و جانشین جولیوس هلمز شد. رویکرد او را به عنوان سفیر چگونه توصیف می‌کنید؟ ■ فکر می‌کنم شرایط تغییر کرده بود. شاه اعتماد به‌نفس پیدا کرده بود، از کارهایش مطمئن بود و واشنگتن، با سر کار آمدن دولت جانسون علاقه چندانی به امر و نهی کردن به شاه در اداره امور کشورش نداشت. بنابراین، زمانی که آرمین مایر به ایران رسید، شرایط خیلی فرق داشت. فکر می‌کنم که مهم‌ترین کار آرمین در بهبود امور این بود که اطمینان حاصل کرد فرایند سیاسی به آرامی پیش می‌رود و این سفارت و شخص خودش در رأس امور بودند و زمانی که تصمیم می‌گرفت تقاضای شاه باید تأمین شود، همه چیز در واشنگتن به آرامی پیش می‌رفت و فرایندهای سیاسی مورد نظر رعایت می‌شد. فکر می‌کنم بسیار کارآمد بود. آرمین مایر، کنشگر بسیار کارآمدی است. رابطه‌اش با شاه بسیار با رابطه جولیوس هلمز متفاوت بود. تصور می‌کنم او و شاه از نظر سنی به هم نزدیک بودند: مایر آن حالت پدری یا پدربزرگی را نسبت به شاه نداشت؛ از ظرافت پیچیده شخصیتی هلمز برخوردار نبود. فکر می‌کنم که حتی اگر سیاست ما مبنی بر این بود که شاه را به این جهت یا آن جهت سوق دهیم، مایر نمی‌توانست به اندازه هلمز در این راه موفق باشد. به هر حال، شاهی که مایر باید با او سر و کله می‌زدِ بسیار متفاوت از شاهی بود که هلمز با او سر و کار داشت. £ سؤالی دربارة فیلیپ تالبوت و شاه دارم. در اینجا از نامه کیم روزولت به ژنرال تیمبرلیک[2] در شرکت نورتروپ نقلی هست. در این نامه کرمیت روزولت گفته: «شاه اصلاً نظر خوبی نسبت به فیلیپ تالبوت ندارد و با خونسردی گفته که خوشبختانه ایران به اندازه کافی قوی هست که بتواند روی پای خودش بایستد و نیازی به نگرانی از بروز چنین اتفاقاتی در روابط بین ایران و امریکا نیست که مسبب آن‌ها افرادی مثل تالبوت هستند. من بعد از این جلسه او را با راسک ندیدم بلکه در همراهی وزیر امور خارجه دیدم که در کل جلسه حضور داشت و به من گفت که راسک شاه را تشویق کرد تا رویکرد سختگیرانه‌تری با ناصر داشته باشد.» دربارة تالبوت مطمئن نیستم، اما... ■ نمی‌دانم. اما فکر می‌کنم شاه - البته دارم حدس می‌زنم- تالبوت را هم در زمره دار و دسته کومر و هانسن و اطرفیان رئیس‌جمهور کندی می‌دید که فکر می‌کرد می‌خواهند به او یاد بدهند که چگونه کشورش را اداره کند که در مقابل آن‌ها هلمز و راسک بودند و البته بعدها هم لیندون جانسون آمد که از نظر او در سیاست‌گزاری‌هایشان واقع‌بین بودند. £ این مسئله مربوط به آوریل سال 1965 [1344]، یعنی کمی بعد از این گفتگوها است. ■ تصور می‌کنم که شاه هنوز تالبوت را هم‌دست دولت کندی می‌دانست که از نظر او در آن دوران دولت امریکا زیادی داشت به او فشار می‌آورد. اما این فقط در حد حدس و گمان است. £ آیا مسئله یا سیاستی نسبت به ناصر وجود داشت که می‌توانست روی ایران نیز تأثیر بگذارد؟ هر گونه موضوعی در روابط مصر-ایالات متحده که می‌توانست روی شاه تأثیر بگذارد... ■ شاه هرگز نسبت به کسی که باعث براندازی تاج و تختی شده بود، نظر مساعدی نداشت. فکر می‌کنم رادیکالیسم ناصر خوشایند شاه نبود. اما این‌که دقیقاً چه اتفاقی افتاده بود، نمی‌دانم. £ حالا به ژوئن سال 1965 [خرداد 1344] می‌رسیم. شاه به روسیه سفر کرد و پیشنهاد روسیه برای ساختن ذوب آهن در تهران و پرداخت هزینه آن در قالب گاز طبیعی را پذیرفت. آیا شاه قبل از پذیرفتن این پیشنهاد، در این‌باره با مقامات سفارت صحبت کرده بود؟ آیا هشداری از قبل داده شده بود؟ ■ نمی‌دانم. حدس می‌زنم که به شخصیتش نمی‌آمد که چنین کاری بکند چون نمی‌خواست خودش را در موقعیتی قرار دهد که ایالات متحده بتواند قبل از وقوع واقعه به او فشار بیاورد که از انجام کاری منصرف شود. £ آیا این موضوع باعث بروز نگرانی زیاد در سفارت شد؟ ■ سؤالات فنی و سیاسی زیادی در این‌باره وجود داشت. از نظر فنی آیا این کارخانه ذوب آهن واقعاً چیزی بود که ایران به آن نیاز داشت و پرداخت پایاپای با گاز چگونه خواهد بود و بعد هم این مسئله که ناگهان یک عده روس در اصفهان سکونت داشته کار خواهند کرد و این از نظر نفوذ و هجوم بالقوة روسیه به چه معنا خواهد بود. اما فکر می‌کنم که با ضربه‌ای که خوردیم، به خوبی کنار آمدیم. من فکر نمی‌کنم که ما این ماجرا را تهدیدی واقعی از نظر نفوذ شوروی در ایران تلقی کردیم. £ فکر می‌کنم که بحث جنجالی اف-4 که شما چند دقیقه پیش به آن اشاره کردید، سال بعد از این ماجرا پیش آمد. ■ شاه دوست داشت به رخ ما بکشد که همیشه کارت روسیه برای بازی روی میز است. اما اگر واقع‌بینانه نگاه کنیم، تعداد کمی از افراد در فرایند سیاسی در واشنگتن این تهدید را جدی گرفتند. همه ما می‌دانستیم که از نظر شاه، اتحاد شوروی تنها کشور جهان بود که مشروعیت یا استقلال ایران را تهدید می‌کرد. بنابراین، در تحلیل نهایی، هیچ کدام از ما فکر نمی‌کردیم که او با اتحاد جماهیر شوروی وارد معامله شود. البته هم که هرگز این کار را نکرد. £ ظاهراً بخشی از این جار و جنجال بر سر شکایت او از قیمت بالای اف-4 بود و این‌که می‌توانست این هواپیماها را ارزان‌تر بخرد. آیا ایالات متحده در نهایت قیمت را کاهش داد؟ ■ خیر، یادم نیست شروط نهایی چه بودند. اما می‌دانم که ما هوپس را فرستادیم و گفتگوی طولانی در واشنگتن صورت گرفت و ما تصمیم سرسختانه‌ای گرفتیم مبنی بر این‌که به صلاحمان است که با این توافق پیش برویم. اما شروطش خاطرم نیست. £ آیا رئیس‌جمهور جانسون هم در این تصمیم‌گیری نقشی داشت؟ ■ مطمئنم که داشت. فکر می‌کنم [نیکولاس] کاتزنباخ[3] بود که بعدها معاون وزیر امور خارجه شد، یکبار به من گفت که اگر مسائل مربوط به ایران به گوش رئیس‌جمهور جانسون برسد، با شاه چپ می‌افتد. فکر کنم کلاً هم همین شد. من همیشه در حاشیه بودم و از آرمین مایر حمایت می‌کردم که حرفش همیشه این بود: باید از شاه حمایت کنیم. هر از گاهی شروطی برای این حمایت در نظر گرفته می‌شد؛ اما در کل همیشه خیلی از او حمایت می‌کردیم. می‌دانستم که اگر به کاخ سفید بروم در جنگ بوروکراتیک برنده خواهم شد. یادم نیست که در آن دوران مبارزه‌ای را باخته باشم. با آژانس توسعه بین‌الملل دربارة برخی افراد که کارهایی می‌کردند و کارهایی نمی‌کردند جنگ و جدال و غلبه و کنار کشیدن داشتیم؛ اما یادم نیست که با بخش‌های دیگر این دستگاه اداری مبارزه‌ای را باخته باشم. £ مخالفان بوروکراتیک فروش اف-4 چه کسانی بودند؟ ■ افرادی در آژانس توسعه بین‌الملل که در آن زمان نفوذ زیادی داشتند و هر سؤالی که فکر کنید می‌پرسیدند: فکر می‌کنم بیل ماکومبر[4] دستیار مدیر داخلی خاور نزدیک و جنوب آسیا و جان فوناری[5] مسئول دفتری بودند. هر دو هم هنوز در قید حیات هستند. تا جایی که خاطرم هست به غیر از این دو مخالفت چندانی در بخش بوروکراسی نبود. آژانس توسعه بین‌الملل در مرکز مخالفت قرار داشت. £ ظاهراً در زمان این گفتگوها شاه سر برنامه بازبینی سالیانه که در حال اجرا بود، در فشار بود؛ سعی می‌کرد راهی پیدا کند که از محدودیت‌های این برنامه فرار کند. آیا در اواخر دهة 1960 [1340]، اصلاحاتی در این رویکرد یا برنامه صورت گرفت؟ ■ در زمان مأموریتم، تغییرات اساسی را به یاد ندارم. این تغییرات بعد از من و بعد از سال 1969 [1348] اتفاق افتادند. منظورم اصلاً انتقاد از افراد بعد از من نیست چون شرایط با افزایش درآمد نفت تغییر کرده بود. £ فکر می‌کنم در ژانویه سال 1967[دی 1345]- یک قرارداد دیگر بین ایران و روسیه امضاء شد که معامله پایاپای گاز طبیعی در مقابل وسائل نقلیه نظامی شوروی بود. این قرارداد در اوایل سال 1967 اعلام شد. سؤال مجدد این است که آیا این توافق نگرانی خاصی برای وزارت امور خارجه ایجاد کرد؟ ■ به‌نظرم ما کمی نگران مداخله بیشتر روسیه در تأمین تجهیزات نظامی بودیم و موضوع را از نزدیک دنبال می‌کردیم. در این دوران، باز هم تا سال 1969 [1348]، تا جایی که من خاطرم هست، تعدادی کامیون و چند ضدهوایی و تجهیزات غیر پیشرفته – چند نفربر ضد گلوله و از این قبیل وسایل نقلیه خریداری شده بود. اما معاملات وارد حوزه هواپیماهای پیشرفته یا تانک و تجهیزات اساسی نشد. در نهایت، خیلی هم داستان این نبود که خواب به چشممان نیاید. فکر می‌کنم شاه امیدوار بود که ما خواب‌نما شویم؛ اما به همین دلیل هم ما سعی کردیم که نشویم. £ متوجه شدم. در تابستان سال 1966 [1345] جنگ و جدال بر سر اف-4 در گرفت و فکر می‌کنم در همین زمان شما معاون سفیر شدید. ■ بله. من مرخصیم را کوتاه کردم به‌خاطر این‌که این موضوع تبدیل به یک مسئله جدی شده بود و از من خواستند که سریع بازگردم و امور مدیریت کشوری را بر عهده بگیرم. حدود ماه می یا ژوئن 1966 [اردیبهشت یا خرداد 1345] بود که این اتفاق افتاد. به عنوان مدیر کشوری، این اولین بحران واقعاً جدی بود که با آن مواجه شدم. £ به عنوان مدیر کشوری، مسئولیت‌های اولیه شما چه بود؟ ■ این یک سیستم جدید بود. این سیستم مدیر کشوری را دولت جانسون به‌وجود آورده بود. اساساً کاری که ما مدیران کشوری قرار بود انجام دهیم، هماهنگی سیاست امریکا در کشورهای آن طرف مرز در محل خدمتمان بود. من جلساتی منظم داشتم – به نوعی، جلسات تیم کشوری واشنگتن ـ ایران و به همین ترتیب، تیم کشوری سفیر هم در تهران جلسات منظم برگزار می‌کرد. از نمایندگان آژانس‌های دیگری که در واشنگتن درگیر امور ایران بودند هم می‌خواستم تا به دفتر من بیایند و دربارة شرایط با هم صحبت می‌کردیم و مسائل را طرح می‌کردیم و این‌که مافوق‌هایمان چه مواضعی باید داشته باشند و غیره. به نظر من سازوکار بسیار مؤثری بود. این سازوکار مستلزم آن بود که افراد هم‌سطح من در وزارت امور خارجه واقعاً نقش رهبری را برعهده گرفته آن را ایفا کنند. همان‌طور که گفتم، دربارة ایران، من برای سیاست‌هایی که سفارت تعیین می‌کرد و مورد تأیید من هم بودند، از حمایت خوبی برخوردار بودم و بنابراین اداره کردن این بخش از امور کار سختی نبود. سایر مدیران کشوری با مشکلات متعددی مواجه بودند. £ از اداره‌های اجرایی در واشنگتن چه افراد با نفوذی بودند که در تصمیم‌گیری دربارة ایران مشارکت داشتند؟ ■ در وزارت دفاع بیشتر یا افراد امور امنیت بین‌الملل بودند یا افرادی که در امور اعتبارات نظامی بودند- مثل هنری کاس[6] در اعتبارات نظامی و تیم هوپس از امور امنیت بین‌الملل. فکر می‌کنم در این دوره، آموس جردن[7] هم در این ماجرا درگیر بود. در حال حاضر او در مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی در جورج تاون مشغول به کار است و مدیریت این مرکز را بر عهده دارد. در کاخ سفید، هووارد رایگینز[8] بود که در حال حاضر او در کلمبیا است و هال ساندرز[9] که در مؤسسه سرمایه‌گذاری امریکا است. از آژانس توسعه بین‌الملل به مکومبر و فوناری اشاره کردم – ممکن است نام برخی از افراد این نهاد را به خاطر نداشته باشم. من مشکل زیادی با خزانه‌داری و تجارت یعنی بخش اقتصادی دولت نداشتم. البته، یک نفر هم بود که آدم بسیار جالبی بود و خیلی هم کمک می‌کرد، از بانک صادرات-واردات به نام ویلیام وِلک[10] بود. یکی از قدیمی‌های بانک صادرات-واردات بود، نمی‌دانم که آیا هنوز زنده است یا نه. اگر زنده باشد حتماً سنش خیلی بالاست. اما در آن زمان فرد بسیار مهمی بود. در وزارت دفاع، سلسله مراتب عبارت بود از راکول که در آن زمان معاون دستیار وزیر، مدیر مستقیم من بود و بعد دستیار وزیر که در آن زمان ریموند هیر[11] بود که بسیار هم سابقه حرفه‌ای داشت. بعد به پیت هارت[12] رسید – ممکن است ترتیب را اشتباه کرده باشم- بعد باید لوک بتل[13] می‌بود، این سه نفر افراد اصلی بودند. یک نفر به عنوان دستیار وزیر بود که اسم آهنگینی داشت.  لوک بتل و رِی هیر و پیت هارت همه در این دوره در این امور دخالت داشتند. بعد از این‌که دولت نیکسون بر سر کار آمد نوبت به جو سیسکو[14] رسید. ولی من تقریباً در همین زمان از آنجا خارج شدم و به طبقه هفتم رفتم. بعد، دستیار امور سیاسی معاون وزیر بود که هر از گاهی مداخله می‌کرد. اول چارلز ای. بولن[15] و بعد آلکسیس جانسون[16] بودند. اما به دلایلی، معاون امور اقتصادی، یوجین روستوُ[17]، که هنوز در یِیل مشغول است، همیشه در امور ایران دخالت داشت. خیلی به ایران علاقه‌مند بود. همین‌طور خیلی پشتیبان سیاست ما در حمایت از شاه بود. بعد بالاتر به دین راسک می‌رسید. معاون وزیر، کاتزنباخ یا هر کسی که در این مقام بود، که اساساً نقش چندانی نداشت. این‌ها بازیگران اصلی بودند. £ آیا آوِرِل هریمن هرگز نقشی در این داستان داشت؟ ■ بله، هریمن هم نقش داشت. فکر می‌کنم که در دولت جانسون، در آن زمان، او اکثر دوره را سفیر یا مشاور بود. او در زنجیره فرماندهی نبود. اما، من یکبار با هریمن به ایران سفر کردم. تاریخش خاطرم نیست. در هواپیما به او بر خوردم و در طول مسیر اطلاعات لازم را در اختیارش گذاشتم. برای ملاقات با شاه می‌رفت که البته برای گرفتن کمک برای سد تاربالا[18] در پاکستان می‌رفت. از این ماجرا شما تاریخ آن را می‌فهمید. اما بی‌تردید، هریمن ارتباط خیلی نزدیکی با شاه داشت و شاه به او اعتماد داشت. دولت جانسون هم هر از گاهی برای پیشبرد کارها با شاه از او استفاده می‌کرد. فکر می‎‌کنم زمانی که من مدیر کشوری بودم، شاه سه بار به واشنگتن سفر کرد. هویدا هم یکبار سفر کرد. کار آماده‌سازی این جلسات، زمان زیادی را از من گرفت. همیشه هم بسیار موفقیت‌آمیز بود. یادم هست که یکبار بعد از یک مراسم شام دولتی برای شاه در کاخ سفید، دیدم که جانسون و شاه دست در دست هم در باغ ناپدید شدند. این دو نفر، آدم‌های بسیار متفاوتی بودند اما از دیدگاه خیلی مشابهی به دنیا نگاه می‌کردند. یک هماهنگی بینشان بود که کار من را خیلی راحت می‌کرد. £ بعداً در این‌باره بیشتر صحبت می‌کنیم. آیا فرد خاصی در سازمان سیا بود که در آن سال‌ها یعنی اواخر دهة 1960 [1340] روی مسائل ایران کار می‌کرد؟ ■ سؤال خوبی است. البته که بود. من در ارتباط با مسائل تحلیلی ارتباط زیادی با آن‌ها داشتم و این مسئله در مورد اداره اطلاعات و تحقیقات که بخش تحقیقات وزارت امور خارجه به‌شمار می‌آمد، صادق بود. باید دربارة نام افرادی که با آن‌ها در ارتباط بودم فکر کنم. قبلاً از من پرسیدید که آیا کسی مخالف سیاست ما در ارتباط با ایران بود که باید بگویم برخی مخالفت‌ها در اداره اطلاعات و تحقیقات مطرح بود. فردی به نام آرچی بولستر بود که هر از گاهی زندگی را به من کوفت می‌کرد که چرا تا این حد حامی شاه هستیم و این‌که این موضوع به مرور زمان باعث بروز مشکلات زیادی خواهد شد. آرچی درست جبهه گرفته بود و گذر تاریخ نشان داد که حق با او بود. همیشه مسئله اصلی این است که تاریخ چقدر زمان می‌برد تا به نتیجه برسد. اما خاطرم نیست که در آن دوران سازمان سیا چنین هشداری داده باشد. مرکز اطلاعات و تحقیقات در وزارت‌خانه علاوه بر آژانس توسعه بین‌الملل منتقدین اصلی سیاست ما بودند. £ در جایی خواندم که یک نفر در اداره اطلاعات و تحقیقات در سال 1965 یا 1966 [1344 یا 1345] تحقیقی انجام داد. شاید این همان شخصی باشد که این تحقیق را انجام داده است. ■ شاید که آرچی بولستر بوده باشد. اگر وقت کافی داشته باشید او هم یکی از افرادی است که باید در این پروژه تاریخ شفاهی با او مصاحبه کنید. £ فکر می‌کنم که نام او در فهرست هست. سازمان سیا چه نوع تحلیل‌هایی برای وزارت امور خارجه یا سایر آژانس‌های اجرایی تهیه می‌کرد؟ آیا تحقیقات سیاسی عمیقی انجام می‌دادند یا... ■ بله چنین تحقیقاتی انجام می‌دادند، نام این نوع گزارش‌ها در خاطرم نیست، اما گزارش‌های دوره‌ای دریافت می‌کردیم. البته، همان‌طور که می‌دانید، آژانس منافع خاص خودش را در ایران داشت، مثلاً برخی از امکاناتی که اتحاد جماهیر شوروی را در تیررس قرار داده بودند. اهمیت این جنبه از روابطمان را نباید نادیده گرفت، چون این تسهیلات برای ایالات متحده اهمیت زیادی داشتند. اغلب وقتی کار به تصمیمات سیاسی مهم می‌رسید – مثلاً این‌که باید یا نباید از شاه حمایت کنیم- بخشی از منطق حمایت از شاه این بود که او فرصت راه‌اندازی این امکانات را برای ما فراهم کرده بود. البته، نظر شاه و ما دربارة تهدید بنیادین روسیه یکی بود. گاهی از جنبه خاصی این نوع پرداخت‌ها برای استفاده از این امکانات بویژه در برنامه کمک‌های نظامی ما مطرح می‌شد. £ راسک تا چه حد درگیر امور ایران بود؟ ■ مشارکت گسترده‌ای داشت. بله، هر وقت که شاه به ایالات متحده سفر می‌کرد او هم حضور داشت. چند بار هم به تهران سفر کرده بود. یادم نیست که در آن دوره خودش چند بار به تهران رفته بود. اما مشارکت گسترده‌ای داشت و واقعاً بازیگر تعیین کننده‌ای در تصمیمات سیاسی بود. من اغلب سفیر ایران را برای ملاقات با او می‌بردم. بنابراین همیشه سعی می‌کرد اطلاعات کافی داشته باشد. £ منافعی در این مسئله داشت؟ ■ نه، مسئله‌ای نبود. دین راسک به شدت در این امور فعال بود. هیچ شکی نیست. منظورم این است که ایران، همیشه و حتی در حال حاضر هم کشور بسیار مهمی است و امریکاییان گاهی این موضوع را فراموش می‌کنند. نمی‌شود که وزیر امور خارجه باشید و هر از گاهی به ایران فکر نکنید. £ با چه مقامات ایرانی در واشنگتن سر و کار داشتید؟ ■ زمانی که من مدیر کشوری بودم، مهره اصلی سفیر هوشنگ انصاری بود. سفیر پیش از او فردی به نام [خسرو] خسروانی بود [...] فرد پیش از او، مردی از مکتب دیپلماتیک قدیمی بود که دغدغه اصلیش این بود که وقتی نیویورک تایمز مقاله تحقیرآمیزی دربارة شاه منتشر می‌کرد، چطور باید نامه‌ای خطاب به این روزنامه تنظیم کند تا به این ترتیب، موقعیتش را در تهران حفظ کند. اما انصاری، در کنار خیلی از مسائل دیگر، این نگرش را حذف کرد. او می‌گفت: شغل من این است که خودم با سردبیر نیویورک تایمز صحبت کنم و توضیح بدهم که چرا از نظر من اشتباه می‌کنند. فرد بسیار کارآمدی بود. برش خوبی داشت. شخصیت زورگویی داشت و سروکله زدن با او زیاد خوشایند نبود. اما بسیار کارآمد بود. اولین سفیر ایرانی بود که به همه جای واشنگتن سرک می‌کشید و سعی می‌کرد دوست و آشنا پیدا کرده مردم را تحت تأثیر قرار دهد. £ آیا اطلاع دارید که در تهران هم از چنین قدرت و نفوذی برخوردار بود؟ ■ فکر می‌کنم که بود. شاه به او احترام می‌گذاشت، به هر حال شاه منصوبش کرده بود. فکر می‌کنم که شاه احساس می‌کرد انصاری جزو کسانی است که امریکاییان به راحتی با او ارتباط برقرار می‌کنند. من مرتباً قرار ملاقات‌های ناهار با انصاری داشتم و در این جلسات او از مشکلاتش می‌گفت و من هم مشکلات خودم را در زمینه مسائل سیاسی با او مطرح می‌کردم. اما من تنها کسی نبودم که او جلسات ناهار با آن‌ها داشت. تصور می‌کنم متوجه شده بود که مدیر کشوری مهره کلیدی است؛ اما تنها بازیگر این صحنه نیست. با افرادی از وزارت دفاع، سناتورها و دیگران جلسه می‌گذاشت. به خوبی می‌دانست که با واشنگتن چگونه کار کند. £ یادم رفت بپرسم. آیا فارسی یاد گرفتید؟ ■ فارسی یاد گرفتم. باید بگویم که وقتی در ایران بودم، مگر در زمان‌هایی که به نقاط دور افتاده سفر می‌کردم، اغلب فرصت زیادی برای تمرین فارسی نداشتم، چون بویژه در بخش اقتصادی ـ مالی، ایرانی‌ها انگلیسی بلد بودند. گاهی فارسی حرف می‌زدم. تسلط زیادی به زبان پیدا نکردم تا زمانی که در دهة 1970[1350] به افغانستان رفتم.   ادامه دارد...   مصاحبه با تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا)-بخش اول مصاحبه با تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا)-بخش دوم مصاحبه با تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا)-بخش سوم   پی‌نوشت‌ها:   [1]- William Burr [2]- Timberlake [3]- Nicholas Katzenbach [4]- Bill Macomber [5]- John Funari [6]- Henry Kuss [7]- Amos Jordan [8]- Howard Wriggins [9]- Hal Saunders [10]- William Welk [11]- Rey Hare [12]- Pete Hart [13]- Luke Battle [14]- Joe Sisco [15]- Charles E. Bohlen [16]- Alexis Johnson [17]- Eugene Rostow [18]- Tarbala

بانک اطلاعات

پربازدیدها...

بانک اطلاعات



امروز در آیینه تاریخ

اطلاعیه روابط عمومی نخست‌وزیری درباره مساعدت در برگزاری مراسم مذهبی کلیمیان

در چارچوب توجه خاص نظام جمهوری اسلامی ایران به حقوق و انتظارات خواهران و برادران وابسته به اقلیت‌های مذهبی، امروز 28 فروردین 1363روابط عمومی نخست‌وزیری اعلام کرد: «به منظور رفاه حال اقلیت‌های کلیمی در امر برگزاری آزادانه مراسم مذهبی خویش، به دستور نخست‌وزیر، از امروز لغایت چهارم اردیبهشت ماه سال جاری که مصادف با قیام حضرت موسی(ع) علیه ظلم و شرک فرعونی است، به مدت یک هفته برای کارمندان و هموطنان کلیمی با استفاده از مرخصی سالیانه، تعطیل خواهد بود.»

منبع: روزنامه جمهوری اسلامی، 29 فروردین ۱۳۶۳، ش 1413، ص 2.
اربعین شهدای حوزه علمیه قم

روز ۲۷ فروردین ۱۳۶۳ به مناسبت چهلمین روز شهادت بیش از ۴۰ نفر از طلاب حوزه علمیه قم، مراسمی با حضور هزاران نفر از اقشار مختلف مردم در مدرسه فیضیه برگزار شد.
انتخابات دومین دوره مجلس شورای اسلامی

روز ۲۶ فروردین ۱۳۶۳ انتخابات سراسری دومین دوره مجلس شورای اسلامی با حضور میلیونی مردم در پای صندوق‌های رأی برگزار شد.
افتتاح چهارمین کنگره بین‌المللی نهج‌البلاغه

روز ۲۵ فروردین ۱۳۶۳ چهارمین کنگره بین‌المللی نهج‌البلاغه همزمان با میلاد امیرالمومنین علی(ع) در حسینیه ارشاد گشایش یافت.
آرشیو امروز در آیینه تاریخ

روزنامه‌های ۵۷ تا ۶۳
28 فروردین 1365
27 فروردین 1365
26 فروردین 1365
25 فروردین 1365

آرشیو روزنامه‌های ۵۷ تا ۶۳

خاطرات
سایه سیاه ساواک روی قانون

سالگرد 15 خرداد بود قم و مخصوصاً فیضیه حال و هوای دیگری داشت. هر روز اعلامیه‌ای و نوار سخنرانی‌ای از نجف می‌رسید،‌ که بسیار روحیه‌بخش بود و امام حساسیت ویژه‌ای روی گرامیداشت این روز داشت،
مخالفت امام با پیشنهاد تشکیل شعبه اروپایی شورای انقلاب

«وقتی پیشنهاد شعبه اروپایی شورای انقلاب دادم امام با آن مخالفت کرد و گفت اینها (رفقای ما در اروپا) با هم اختلاف دارند. امام گفت باز اگر مایلی خودت با آنها صحبت کن. گفتم: خیر. امام گفت: قبل از شما آقای بهشتی با آنها صحبت کرد ولی نتیجه‌ای نگرفت مطمئنم اگر شما هم صحبت کنید نتیجه‌ای نمی‌گیرید.
نامه‌های دردسرساز

در شهریور 1350 ساواک در یک یورش شبانه بیش از 90 درصد از اعضای سازمان مجاهدین خلق را دستگیر کرد. بقیه هم تقریباً در ماه‌های مهر و آبان همان سال دستگیر شدند. بنابراین در سال 50 سازمان مجاهدین خلق ضربه سختی از ساواک خورد. وقتی که این خبرها در جامعه منعکس می‌شد به‌طور طبیعی واکنش‌های زیادی را به همراه داشت. در آن زمان اعضای سازمان مجاهدین مورد احترام جدی غالب مبارزان (به ویژه مبارزان مذهبی) بودند. در داخل انجمن اسلامی مهندسین هم بسیاری افراد همین علاقه را به سازمان داشتند و در مورد لزوم کمک به آنها صحبت‌هایی مطرح شد.
از دست دادن حافظه در زندان‌های حکومت پهلوی

مجموعاً، حدود 6 سال [در زندان بودم] اما طی دوبار دستگیری. بار اول بعد از چند سالی ترتیب فرارم را یک سرباز داد. نمی‌دانم چرا! شاید او هم از عناصر نفوذی گروه‌های اسلامی بود. برای مداوای دستم که بر اثر سنگدلی یک مأمور شکسته بود، مرا به بیمارستان بردند. در بیمارستان با کمکی یکی از کارکنان، داخل کارتن یخچال مخفی شدم و از بیمارستان خارجم کردند.

آرشیو خاطرات

برداشتی از اسناد لانه جاسوسی
اسناد دخالت‌های آمریکا در ایران
1ـ اسناد قبل از انقلاب اسلامی

در مجموعه «اسناد لانه جاسوسی آمریکا» بخش‌هایی تحت عنوان «دخالت‌های آمریکا در ایران» به چشم می‌خورد. این بخش‌ها که بیش از ۱۰ درصد از محتوای اسناد لانه جاسوسی را به خود اختصاص داده، حاوی ده‌ها سند از دخالت‌های آمریکا در امور سیاسی، نظامی، فرهنگی، اقتصادی، و دیگر عرصه‌های کشور طی سال‌های قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی است.
معرفی مزدبگیران سازمان سیا ـ 4: حمید شیرازی

حمید شیرازی سرتیپ نیروی هوایی شاهنشاهی، از جمله عناصری بود که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نهایت کوشش خود را به عمل آورد تا در طرح‌های سازمان سیا برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران، یک عنصر مؤثر باشد. اسناد اولین ارتباط‌های شیرازی با مأموران سیا از بین رفته‏اند، لذا چگونگى برقرارى ارتباط اولیه شیرازى با سیا به درستی مشخص نیست. نام واقعی وی نیز در مجموعه اسناد دیده نمی‌شود و از توضیح گروگان‌های لانه جاسوسی در زمان اسارت و تحقیقات بعدى کشف و مشخص شده ‏است.

معرفی مزدبگیران سازمان سیا ـ 3: فیروز شریفی

«فیروز شریفی» نام یکی دیگر از چهره‌های مورد اعتماد لانه جاسوسی است که در ماه‌های پس از پیروزی انقلاب تا تسخیر لانه جاسوسی، فعالیت‌هایی با هدف براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران، در چهارچوب نقشه‌های سفارت آمریکا انجام داد. مرتبط کردن مأموران سیا در ایران با رهبران برخی گروه‌های تروریستی از جمله اقدامات وی بود. در اسناد بیوگرافیک وی می‌خوانیم که نامبرده از مسئولین پروژه کامپیوتری «ایزایران» و در ارتباط با نیروهای مسلح بوده و از جمله رهبران و برنامه‌ریزان تظاهرات قانون اساسی به نفع شاپور بختیار در دی ۱۳۵۷ بود.[1]
معرفی مزدبگیران سازمان سیا ـ 2: هاشم کامبخش

هاشم کامبخش سرهنگ نیروی زمینی ارتش شاهنشاهی از دیگر عناصری است که سازمان سیا برای اعمال نفوذ در ارکان اصلی ایران پس از انقلاب بر روی وی سرمایه‌گذاری کرده بود. اما از زمان افتادن وی در تور سازمان سیا تا تسخیر لانه جاسوسی، تنها دو ماه فاصله بود و در این مدت سیا نتوانست آن‌گونه که انتظار داشت و کامبخش هم آمادگی خود را اعلام کرده بود، از وجود وی بهره ببرد. سرهنگ هاشم کامبخش در اسناد لانه جاسوسی با نام رمز «اس. دى. تندرا/ 1» یا مخفف آن (ت/1) شناخته می‌شود.[1]

آرشیو برداشتی از اسناد لانه جاسوسی

گفت‌و‌گو/خبر
مصاحبه با تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا)

به نام خدا مصاحبه شونده: تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا) تاریخ مصاحبه: 29 جولای 1986[7 مرداد 1365] مصاحبه‌کننده: ویلیام بِر[1]                                          &nbs...
مصاحبه با تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا)

به نام خدا مصاحبه شونده: تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا) تاریخ مصاحبه: 29 جولای 1986[7 مرداد 1365] مصاحبه‌کننده: ویلیام بِر[1]                                          &nbs...
مصاحبه با تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا)

مصاحبه ذیل را ویلیام بِر با تئودور ال. الیوت در سانفرانسیسکو، کالیفرنیا، در تاریخ 29 جولای 1986 [7 مرداد ماه 1365] انجام داده است. این مصاحبه بخشی از مجموعه مصاحبه‌هایی است که دفتر تحقیقات تاریخ شفاهی دانشگاه کلمبیا و بنیاد مطالعات ایران انجام داده‌اند.
مصاحبه با تئودور ال. الیوت (مدیر میز ایران در وزارت امور خارجه امریکا)

مصاحبه ذیل را ویلیام بِر با تئودور ال. الیوت در سانفرانسیسکو، کالیفرنیا، در تاریخ 29 جولای 1986 [7 مرداد ماه 1365] انجام داده است. این مصاحبه بخشی از مجموعه مصاحبه‌هایی است که دفتر تحقیقات تاریخ شفاهی دانشگاه کلمبیا و بنیاد مطالعات ایران انجام داده‌اند.

آرشیو گفت‌و‌گو/خبر

مقالات
آیت‌الله شهید قاضی طباطبایی

سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی، 25 فروردین 1292 در تبریز متولد شد. پدرش میرزا باقر قاضی، از آیات سیدمحمدکاظم یزدی، فاضل شربیانی و سیدابوالحسن اصفهانی اجازه روایت داشت.[1] بیشتر افراد این دودمان از بزرگان دین و سیاست و به «قاضی» و «شیخ‌الاسلام» مشهور بوده‌اند.[2]
آیت‌الله محمدتقی بافقی

آیت‌الله محمدتقی بافقی؛ فقیه و مجتهد در 1292 ق در شهر کوچک بافق از توابع یزد دیده به جهان گشود. پدرش، محمدباقر از تجار یزد بود. محمدتقی ابتدا نزد پدر مقدمات علوم دینی را آموخت و سپس برای تکمیل تحصیلات به یزد رفت. طی 14 سال اقامت در یزد نزد استادان مدرسه «مصلی» از جمله سیدعلی مدرس یزدی ملقب به «لب خندقی» به تحصیل فقه و اصول پرداخت و رساله قوانین‌الاصول اثر میرزای قمی را از میرزا سیدعلی مدرس یزدی فراگرفت.[1]
سخنان و پیام‌های امام خمینی(ره) در 27 اسفند 1357
امیدوارم که این مملکتْ مال خود شما باشد

اختلاف‌افکنی‌های استعمار، موضوع کلی سخنان امام خمینی در بیست و هفتم اسفند 1357 بود. ایشان همچنین بر ضرورت پرهیز از اختلاف و هشیار بودن در مقابل توطئه‌های استعمار تأکید کردند.
سید محمدولی قرنی

سید محمدولی قرنی در سال ۱۲۹۲ در تهران و در خانواده‌ای متوسط زاده شد. او پدرش را که یکی از مدیران اداره مخابرات تهران بود، در ۱۰ سالگی از دست داد و با مادرش زندگی کرد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان گلبهار اصفهان و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان دارالفنون تهران و دبیرستان نظام (دبیرستان ارتش) به پایان برد.[1]

آرشیو مقالات

ادب و هنر
«رأی قاطع»

در صفوف کارزار [و] عرصه‌ی میدان ما رأی ما خُرد و کلان جمهوری اسلامی است رأی ما واضح بَُود، قاطع بُود برهان ما... شد جهانی محو [و] حیران چنین اذهان ما رهبر عالی مقام ای مجری دین خدا با تو هم عهدیم و مستحکم بُود پیمان ما انقلاب ما به اقلیم جهان تقدیر شد در جهانی منعکس شد شورش عصیان ما رأی ما ایرانیان جمهوری اسلامی است غیر از این هر رأی مردود است در ایران ما جان فدا کردیم [و] بگرفتیم آزادی خویش ای فدای راه آزادی هزاران جان ما گر به سیر انقلاب هر مانعی آید پدید...

باز تکان خورد عشق در تن خورشید

احمد عزیزی دی 1337 در سرپل ذهاب کرمانشاه به‌دنیا آمد. دوره کودکی را در زادگاهش گذراند و با شروع جنگ ایران و عراق در شهرستان نور ساکن شد. پس از مدتی به تهران آمد و در روزنامه جمهوری اسلامی مشغول به کار شد. از دوره جوانی شروع به سرودن شعر کرد. از آنجا...
بهاریه
مژده فروردین ز نو بنمود گیتی را مُسخّر

اولین روز ازآغاز فصل بهار را با نام نوروز آغاز می‌کنیم؛ فصلی که طبیعت آغاز به رویش و زایش مجدد می‌کند و با مشاهده آن می‌توان به قدرت و عظمت بی‌انتهای خداوند در آفرینش پی برد. «فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» روزگار از نو، جوان گردید و عالم گشت بُرنا..........................چرخ پیروز و جهان بهروز و خوش‌اقبال دنیا
«عید نوین»

عید ما عید بس نوینی شد نور ایران‌زمین خمینی شد ظلم و بیداد رفت، از ایران که نمود او وطن بسی ویران اتحادی که هست بین همه

آرشیو ادب و هنر

کتاب و نشریه

آرشیو کتاب و نشریه

هر روز با یک شهید (1357-1340)
شهید عبدالرحمان رسولی

عبدالرحمان رسولی 1 بهمن 1301 در روستای عماد ده از توابع لارستان به دنیا آمد. پدرش خانمیرزا، کشاورزی می‌کرد و مادرش پری نام داشت. خواندن و نوشتن نمی‌دانست. دامدار بود. خرداد 1342، در بمباران هوایی فدویه گرمشت هنگام مبارزه با حکومت پهلوی به شهادت رسید. مزار وی در آرامستان روستای عماد ده از توابع لارستان واقع است.
شهید فرزاد ترک قشقایی

فرزاد ترک قشقایی 2 فروردین 1340 در تهران به دنیا آمد. پدرش قربانعلی (شهادت1357)، معلم بود و مادرش زهرا آب‌میخک قشقایی(شهادت 1357) نام داشت. دانش‌آموز کلاس سوم متوسطه در رشته ریاضی بود. 28 مرداد 1357، در آبادان بر اثر آتش‌سوزی سینما رکس به شهادت رسید. مزار او در آبادان قرار دارد. پدر، مادر و...
شهید اکبر زمانی فتح‌آبادی

اکبر زمانی فتح‌آبادی فرزند ابراهیم، بهمن 1308 در روستای فتح‌آباد از توابع تبریز به دنیا آمد. با شروع اعتراضات علیه حکومت پهلوی، به مردم انقلابی پیوست تا اینکه در روز 6 بهمن 1357 در تظاهرات مردم شهر تبریز علیه حکومت پهلوی...
شهید سیدولی‌الله‌ خان‌دوزی

سیدولی‌الله‌ خان‌دوزی سال 1340 در شهرستان گرگان و در خانواده‌ای پر جمعیت به‌دنیا آمد. پدرش سیدابراهیم و مادرش شمسیه بیگم نام داشت تا مقطع تحصیلی دوم راهنمایی درس خواند، ولی به دلیل مشکلات اقتصادی به یاری پدر شتافت...

آرشیو هر روز با یک شهید (1357-1340)

هر روز با یک شهید (1359-1357)
سیدنظام‌الدین شمس قریشی

سیدنظام‌الدین شمس قریشی سال 1328 در سنندج متولد شد. پدرش سیدمحمد کارمند آموزش و پرورش بود و مادرش خورشید نام داشت. در رشته ادبیات دیپلم گرفت و سپس به عنوان متصدی امور دفتری در یک دبستان مشغول کار شد.
شهید محمدصالح عطاری ‌مریوان ‌

محمدصالح عطاری ‌مریوان سال 1332 در روستای پلوره، سرشیو مریوان در استان کردستان به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش فاطمه نام داشت.
شهید قربانعلی عبادی

قربانعلی عبادی سال 1321 در سمنان به دنیا آمد. پدرش عبدالله و مادرش عصمت نام داشت. پدرش کارگر بود. قربانعلی تا پایان دوره ابتدایی تحصیل کرد و سپس به استخدام ژاندارمری درآمد.
شهید ابراهیم زارعی

ابراهیم زارعی سال 1306 در روستای شیروانه، از توابع کامیاران سنندج به دنیا آمد. پدرش حاجعلی‌ کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. کارگر ساده بود. سال 1347 ازدواج ‌کرد و صاحب دو پسر شد.

آرشیو هر روز با یک شهید (1359-1357)

گزارش
سومین همایش بین‌المللی مطالعات ایران معاصر برگزار شد
دانشگاه تهران، دانشکده مطالعات جهان، ۱4 و 15 آبان ۱402

سومین همایش بین‌المللی مطالعات ایران معاصر در روزهای چهاردهم و پانزدهم آبان در دو تالار حنانه و ملل دانشکده مطالعات جهان در دانشکده‌های شمالی دانشگاه تهران با حضور استادان و دانشجویان مطالعات ایران از اقصی نقاط ایران و جهان به دو زبان فارسی و انگلیسی، در 16 نشست با موضوعات «جامعه و فرهنگ»، «سیاست خارجی ایران»، «سیاست» ...
سومین نشست «شبی با نویسنده»
مراسم بزرگداشت حجت‌الاسلام والمسلمین علی باقری‌فر

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی انقلاب اسلامی، سومین مراسم شبی با نویسنده، بزرگداشت حجت‌الاسلام والمسلمین علی باقری‌فر، شنبه 19 بهمن 1398 در تالار مهر حوزه هنری توسط مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری برگزار شد. هدایت‌الله بهبودی، قاسم تبریزی، محسن مومنی ‌شریف، حجت‌الاسلام والمسلمین علی باقری‌فر و...
اختتامیه دوازدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل‌احمد
سوژه‌هایی در دل تاریخ یا در گستره جغرافیایی جا مانده‌اند

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی انقلاب اسلامی، اختتامیه دوازدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل‌احمد، شنبه بیست‌وسوم آذر 1398 در تالار قلم کتابخانه ملی ایران برگزار شد. این جایزه مهم‌ترین جایزه ملی در ادبیات داستانی ایران است که اسم آن به نام جلال آل‌احمد مهمور شده است...
دومین برنامه «شبی با نویسنده»
آثاری ماندگار که تاریخ ما به آنها افتخار می‌کند

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی انقلاب اسلامی، برنامه «شبی با نویسنده 2: نکوداشت محمدرضا بایرامی»، عصر شنبه ششم مهر 1398 در تالار مهر حوزه هنری توسط مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری برگزار شد...

آرشیو گزارش

چندرسانه‌ای
فیلم: برنامه‌های جمشید آموزگار

سخنرانی آموزگار در ابتدای به قدرت رسیدن نشان داد که وضعیت اقتصادی کشور نابسامان است. او قصد داشت دولت را کوچکتر کند.
فیلم: جمشید آموزگار جانشین هویدا شد

روز 15 مرداد 1356 جمشید آموزگار به‌طور رسمی به عنوان جانشین هویدا به نخست‌وزیری رسید. آموزگار در ابتدا مبارزه با تورم را از برنامه‌های اصلی دولت خود معرفی کرد.
فیلم: استعفای دولت هویدا

تابستان سال 1356 دولت هویدا استعفا کرد. او مجری اصلی برنامه انقلاب سفید شاه بود. علت برکناری هویدا مشکلات اقتصادی و فساد اجتماعی مطرح شد.
فیلم: درگذشت شاه در مصر

پس از خروج شاه از ایران، وکلای او پول‌هایی که محمدرضا پهلوی از ایران برده بود در بانک‌های کشورهای مختلف جا به جا می‌کردند تا ثروت او را در خارج از ایران حفظ کنند.

آرشیو چندرسانه‌ای

پادکست
پادکست انقلاب
38- گوادلوپ

چهاردهم تا هفدهم دی 1357 سران آمریکا و انگلیس و فرانسه و آلمان، جلسه‌ای درباره بحران‌های مختلف دنیا در جزیره گوادلوپ تشکیل دادند. از جمله بحرانی که یقه شاه را گرفته بود و همه فهمیده بودند که دیگر بوی الرحمان سلطنتش بلند شده. ولی خیلی از مردم وقتی ماجرای نشست گوادلوپ را شنیدند، برداشت غلطی از این جلسه داشتند. فکر می‌کردند که غربی‌ها در گوادلوپ تصمیم گرفتند که شاه را بردارند و به جای او جمهوری اسلامی را بگذارند.
پادکست انقلاب
37- کمیته مشترک ضدخرابکاری

هفت سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی که فعالیت مبارزان مسلح علیه شاه گسترده‌تر شده بود، نیروهای امنیتی و انتظامی (یعنی ساواک و شهربانی) دست به دست هم دادند و کمیته‌ای برای مقابله با گروه‌های مبارز درست کردند و اسم آن را کمیته مشترک ضدخرابکاری گذاشتند. این کمیته ساختمانی داشت که در آنجا مبارزان را بازجویی و شکنجه می‌کردند. آن‌قدر هم شدت عمل شکنجه‌گرها زیاد بود که کم‌کم کمیته مشترک تبدیل شد به مخوف‌ترین دستگاه امنیتی زمان شاه.
پادکست انقلاب
36- روز دانش‌آموز

سیزده آبان از ساعت یازده صبح، دانشجوها و دانش‌آموزان در اطراف دانشگاه تهران تجمع می‌کنند. ساعت دوازده ظهر، ارتشی‌ها آمدند و سعی می‌کردند که مردم را متفرق کنند. یکی از سربازها از بقیه جدا می‌شود و قصد دارد به مردم ملحق شود ولی فرمانده‌اش به او شلیک کرده و درگیری شروع می‌شود. در این قسمت از پادکست انقلاب می‌خواهیم کمی درباره واقعه سیزده آبان 57 حرف بزنیم.
پادکست انقلاب
35- کودتای نافرجام نقاب

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، خیلی از گروه‌های داخلی و خارجی مخالف نظام، دنبال براندازی و سرنگونی جمهوری اسلامی بودند. انقلاب تازه پیروز شده بود. هنوز جمهوری اسلامی کاملا جا نیفتاده بود. هنوز یک سری آشفتگی‌ها و بی‌نظمی‌ها وجود داشت. در این اوضاع و احوال، شرایط برای توطئه کاملاً مهیا بود. یکی از این تلاش‌ها برای سرنگونی جمهوری اسلامی، کودتای نقاب بود که قرار بود تیر 59 انجام شود ولی هرگز اتفاق نیفتاد و به جمع سایر کودتاهای نافرجام پیوست.

آرشیو پادکست

پایگاه اطلا‌ع‌رسانی انقلاب اسلامی از جمله پایگاه‌های ارائه اطلاعات و داده‌های تحقیقاتی در باره انقلاب اسلامی بهمن 1357 است. این پایگاه به همت دفتر ادبیات انقلاب اسلامی (مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری حوزه هنری) در 22 خرداد 1391 افتتاح شد. دفتر ادبیات انقلاب اسلامی در سال 1372 تأسیس شده و تاکنون آثار متعدد پژوهشی و تاریخی منتشر کرده است.

پایگاه اطلا‌ع‌رسانی انقلاب اسلامی به منظور بهره‌گیری انقلاب اسلامی‌‌پژوهان از داده‌ها، اطلاعات و آخرین یافته‌های پژوهشی، متناسب با فضای مجازی راه‌اندازی شد و پس از سه سال، بر اساس تجربه دست‌اندرکاران و نظرسنجی از کارشناسان و کاربران، نسخه پیشرفته‌تری از این سایت در دهه فجر 1394 ارائه گردید.  در آبان 1396 نیز، با انجام تغییرات جزئی از نسخه اصلی آن رونمایی به عمل آمد.

حجم عظیم منابع و داده‌های اطلاعاتی موجود در نشانی 22bahman.ir این پایگاه را محل رجوع و مورد توجه عموم علاقه‌مندان به تاریخ انقلاب اسلامی، بویژه انقلاب‌پژوهان، قرار داده است.

پایگاه اطلاع‌رسانی انقلاب اسلامی شامل این بخش‌هاست: صفحه نخست، امروز در آیینه تاریخ، بانک اطلاعات، روزنامه‌های 57 - 59، برداشتی از اسناد لانه جاسوسی، خاطرات، گفت‌و‌گو/ خبر، مقاله، ادب و هنر، کتاب و نشریه، هر روز با یک شهید، گزارش، چندرسانه‌ای.

بانک‌ اطلاعات، از مهم‌ترین بخش‌های پایگاه اطلاع‌رسانی انقلاب اسلامی با زیرمجموعه‌های کتابخانه (کتاب، روزنامه، مجله، سند، اعلام، منابع غیرفارسی)، دانشنامه، صدا و تصویر (فیلم، عکس، صدا)، فیش‌های تحقیقاتی (نهضت امام خمینی(ره)، ناموران) است. اطلاعات این بخش را واحدهای گوناگون دفتر ادبیات انقلاب اسلامی به منظور فعالیت‌های پژوهشی خود تهیه کرده‌اند که شامل موارد زیر است:

- حدود 380 هزار برگه یادداشت از کتاب‌ها و نشریات فارسی، عربی، انگلیسی، فرانسه و...

- فهرست اَعلام حدود 2 هزارعنوان کتاب و تعدادی از نشریات، اعم از نام اشخاص، مکان‌ها، تشکل‌ها و...

- زندگینامه چهره‌ها و شخصیت‌های مشهور و مؤثر در تاریخ معاصر ایران و بویژه انقلاب اسلامی

- مشخصاتِ شناسنامه‌ای افزون بر 40 هزار شخصیت تاریخ معاصر ایران در حوزه‌های سیاسی، نظامی، ادبی، هنری، اقتصادی، علمی و...

- مجموعه دانستنی‌هایی در زمینه انقلاب اسلامی، با توضیحاتی در ذیل هر مدخل و درباره‌ هر یک از اصطلاحات، مفاهیم و اسامی افراد و اماکن جغرافیایی

- بیش از 10 هزار عکس افراد و شخصیت‌ها، وقایع تاریخی و مکان‌های جغرافیایی، مربوط به تاریخ معاصر و انقلاب اسلامی.

در این بانک اطلاعات می‌توان هر واژه و موضوعی را مورد جست‌وجو قرار داد و نتایج را براساس زیرمجموعه‌های تفکیک شده کتابخانه، دانشنامه، صدا و تصویر و فیش‌های تحقیقاتی و منابع خارجی دریافت کرد.

 


مدیر مسئول: هدایت الله بهبودی|زیــر نــظــر شــــورای ســردبـیـری|مدیــر اجـــرایی: مرجان مهدی‌پور
niknami.net طراح و برنامه‌نویس: توحید نیکنامی


 نشانی: خیابان سمیه- نرسیده به خیابان حافظ - حوزه هنری - طبقه سوم - سایت انقلاب اسلامی

تلفن: 91088472 (021)

رایانامه: info@22bahman.ir